26/1/08

Οι εκκλησίες

Το χωριό μας είναι γωστό για την πληθώρα των εκκλησιών του, από τις οποίες η κάθε μια έχει το δικό της ξεχωριστό χαρακτήρα!
Ο Αγ. Αθανάσιος βρίσκεται πλησίον της κάτω πλατείας και είναι χτισμένος το 1908! Οι ρίζες του πλατάνου είχαν δημιουργήσει στο παρελθον ένα πρόβλημα σταθερότητας το οποίο όμως έχει λυθεί.
Στην πάνω γειτονια συναντάμε την εκκλησία της Υπαπαντής του Σωτήρος, με το μαρμάρινο καμπαναριό, το οποίο έχει διατηρηθεί από την παλία εκκλησία. Είναι η μεγαλύτερη και πιο πλούσια εκκλησία του χωριού μας. Κάτω από την εκκλησία βρίσκεται το παρεκκλήσι του Αγ. Νεκταρίου.
Σε ένα ξέφωτο του χωριού συναντάμε τον Αγ. Γεώργιο. Τα παλιά χρόνια αποτελούσε ξεχωριστή ενορία. Από εκεί μπορούμε να θαυμάσουμε την υπέροχη θέα προς την κοιλάδα του Ευρώτα!
Στην κορφή του βουνού βρίσκεται ο Αγ. Παντελεήμων! Ανήμερα της ονομαστικής του εορτής μαζεύεται πληθώρα κόσμου από τα γύρω χωριά. Η θέα είναι συγκλονιστική αφού φαίνεται μέχρι και η Καλαμάτα. Για αυτό το λόγο η πυροσβεστική διατηρεί πυροφυλάκια στην περιοχή. Λίγο πιο πέρα βρίσκουμε το σημείο όπου ενώνονται οι τρεις νομοί, Λακωνία, Αρκαδία, Μεσσηνία! Εκέι ο στρατός έχει τοποθετήσει μια τσιμεντένια κολώνα.
Στην έξοδο του χωριού συναντάμε τη γραφική Αγ. Μαρίνα με την κρυά βρυσή, η πλατείουλα που υπάρχει αποτελεί αγαπημένο χώρο συνάντησης της νεολάιας της πάνω γειτονιάς εδώ και δεκαετίες.
Λίγο πάνω από το χωριό και πνιγμένη στο πράσινο είναι η Παναΐτσα! Ανήμερα τελείται θεία λειτουργία με πλήθος κοσμού. Παραμονη και ανήμερα της γιορτής πραγματοποιούνται μεγάλα γλέντια στις πλατείες του χωριού.
Στον κεντρικό δρόμο βρίσκουμε την εκκλησία των Αγ. Αναργύρων η οποία αποτελεί νυχτερινό τόπο συνάντησης της νεολαίας. Προσφέρει αξιόλογη θέα και ησυχια.
Στην επάνω γειτονιά ανταμώνουμε τον Αγ. Δημήτριο, την πιο παλιά εκκλησία του χωριού μας, η οποία ειναι διακοσμημένη με εικόνες φιλοτεχνημένος από τον σημαντικό ζωγράφο και γλύπτη Πέτρο Ρούμπο.
Στο δρόμο προς Σπάρτη 2,5 km απο το χωριό βρίσκεται ο Προφήτης Ηλίας δίπλα στο ομώνυμο βυζαντινό εκκλησάκι με τις σπάνιες τοιχογραφιες. Δυστύχως ασυνειδητοι έχουν κλέψει μεγάλο μέρος των τοιχογραφιών αυτών, η μόνη που έχει απομείνει είναι αυτή στην είσοδο που απεικονίζει το Χάρο.
Στο βουνό υπάρχουν, επίσης, οι εκκλησίες της Αγ. Τριάδας, της Ανάληψης και του Αγ. Αλεξιόυ. Μέσα στο χωριό βρίσκουμε την Αγ. Μαύρα στην έξοδο προς Τρίπολη και τον Αγ. Νικόλαο στο νεκροταφείο. Στην περιοχή του Μανίνου είναι χτισμένοι οι Αγ. Απόστολοι.

Οι βρύσες του χωριού μας

Το χωριό μας είναι ονομαστό για τις βρύσες του! Αριθμεί πάρα πολλές βρύσες, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν πόσιμο και παγωμένο νερό. Αρκεί μια απλή ονομαστική αναφορά για να καταλάβουμε για τι αριθμό μιλάμε. Στην <<δημοσιά>> συναντάμε κατά σειρά τις ακόλουθες: Γριμπόρεμα, Ρασσέικη, Σιγαλέικη, Καρβουνόρεμα, Παράσχη, Παναγιάς, Κρύα-Βρυση. Μέσα στο χωριό συναντάμε τη βρύση του Χάχα και την Τσιχλοβρυσούλα. Σε κοντινη απόσταση απο το χώριο βρίσκονται η βρύση της Πέτρας, η Τσαγκαρέικη, του Σκρουμπέλου και του Μαυρίκη. Στο βουνό συναντάμε την Σιδερόγουρνα, την βρύση του Μαλεβού και της Ανάληψης.
Ειδικής αναφοράς χρίζουν η βρύση του Παράσχη που είναι πνιγμένη στο πράσινο, της Κρυά-Βρυση με το γραφικό εκκλησάκι και του Καρβουνορέματος όπου γίνεται η γιορτή του τσίπουρου!

5/1/08

Οι πλατείες

Στο χωριό συναντάμε 2 πλατείες. Η μία βρίσκεται στην κάτω γειτονιά δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, όπου δεσπόζει ο μεγαλοπρεπής και υπεραιωνόβιος πλάτανος. Κάτω από τη σκιά του έχουν συζητήσει, έχουν τσακωθεί, έχουν πιεί τον καφέ τους γενιές και γενιές γεωργιτσάνων. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνικής ζωής του χωριού. Άλλωστε εκεί γίνονται και οι προεκλογικές συγκεντρώσεις. Αυτή τη στιγμή λειτουργεί ένα εστιατόριο-καφέ.
Στον πάνω μαχαλά βρίσκουμε την απάνω πλατεία όπου ξεχωρίζει η εκκλησία της Υπαπαντής, με το όμορφο, μαρμάρινο καμπαναριό της. Η πλατεία αυτή φημίζεται για την φανταστική θέα της. Πίνοντας τον καφέ του ο επισκέπτης μπορεί να αγναντέψει την κοιλάδα του Ευρώτα έως τις κορυφές του Πάρνωνα. Εδώ καταλαβαίνουμε γιατί το χωριό χαρακτηρίζεται "μπαλκόνι του Ταϋγέτου". Επίσης, λειτουργεί, και εδώ εστιατόριο-καφέ.

3/1/08

Το σχολείο


Το σχολείο του χωριού μας είναι χτισμένο στο κέντρο του, ώστε να είναι προσβάσιμο εύκολα από όλους. Αντικατέστησε το παλιό σχολείο το οποίο είχε κτιστεί το 1851 και βρισκόταν λίγο πιο πέρα και τώρα σώζονται μόνο κάποιοι τοίχοι. Το νέο σχολείο κτίστηκε με πρωτοβουλία Γεωργιτσάνων της Αμερικής, οι οποίοι συγκέντρωσαν με εράνους το ποσό για την κατασκευή του. Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1936 και ολοκληρώθηκαν το 1938. Είναι χτισμένο εξ' ολοκλήρου από πελεκημένη πέτρα και αποτελεί εμβληματικό κτήριο του χωριού. Στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του φιλοξένησε δημοτικό, γυμνάσιο και σχολαρχείο. Στα χρόνια της ακμής του χωριού αριθμούσε εκατοντάδες μαθητές. Δυστυχώς, στις μέρες μας στεγάζεται στο κτήριο μόνο το μονοθέσιο δημοτικό. Παλιότερα υπήρξε και έδρα του ιατρείου πριν αυτό εγκατασταθεί στο κτήριο της κοινότητας.

Τα ηρώα του χωριού μας


Στη πάνω γειτονιά βρίσκουμε το μνημείο των αεροπόρων, που έπεσαν ηρωικά υπερασπιζόμενοι των ελληνικό ουρανό. Ο ανθυποσμηναγός Γρ. Πετράκης, ένας από τους πρώτους ιπτάμενους αξιωματικούς, έπεσε εκτελώντας το καθήκον 10 Μαΐου 1921. Επίσης, ο υποσμηναγός Ευ. Γιάνναρης στις 30 Οκτωβρίου 1940 και ο επισμηναγός Νικ. Σκρουμπέλος στις 23 Φεβρουαρίου 1941, έχοντας πολλές καταρρίψεις στο ενεργητικό τους. Κάθε χρόνο προς τιμή τους, ανήμερα της γιορτής των ταξιαρχών(8 Νοεμβρίου) γίνεται σημαντική γιορτή όπου αγήματα της πολεμικής αεροπορίας αποδίδουν τιμές.

Στην κάτω πλατεία συναντάμε το λιτό και απέριττο μνημείο των πεσόντων για την περίοδο 1912-1922 και για τον Β' παγκόσμιο πόλεμο.

Το χωριό κατά την Τουρκοκρατία


Το Γεωργίτσι ιδρύθηκε λίγο μετά από την άλωση του Μυστρά από τους Τούρκους, από Έλληνες που κατέφυγαν στον ορεινό Ταΰγετο για να ζήσουν ελεύθεροι. Η παράδοση λέει ότι το Γεωργίτσι δεν πατήθηκε από Τούρκο. Παράλληλα υπήρξε γνωστό καπετανοχώρι και καταφύγιο του Θ. Κολοκοτρώνη και του Παπαφλέσσα η οποίοι εξάλλου κατάγονται από παρακείμενες περιοχές. Από το χωριό μας κατάγεται και ο Ηλίας Παπαθανασόπουλος σημαντικός καπετάνιος του Μωριά. Άλλωστε 1οο συγχωριανοί μας τιμήθηκαν με το αριστείο του αγώνα και με τον αργυρό, χάλκινο ή σιδηρό σταυρο για της υπηρεσίες που προσέφεραν κατά την διάρκεια της επανάστασης. Επίσης συναντάμε και 4 μέλη στη φιλική εταιρεία.